Երևանի ավագանու ընտրություններին ընդառաջ Էրեբունու ողջ համայնքում իրականացվեցին և դեռ շարունակվում են ասֆալտապատման աշխատանքները: Սարի թաղը բացառություն չէր, ինչպես շա՜տ հարցերում: Այստեղ ևս հաջողությամբ ավարտին հասցվեցին այդ աշխատանքները: (Գոնե, լավ է, մի քանի ամիս չենք լսի Սարի թաղ բարձրացող տաքսու վարորդների փնթփնթոցը...Դրանից պրծանք):
Եթե նախկին ընտրությունների ժամանակ տեղաբնակները, տեսնելով որևէ կառուցողական աշխատանք, հուսավառվում էին և դրական փոփոխություն ակնկալում թաղամաս ժամանած թեկնածուներից, այժմ, ադեն նրանց կողմից կատարվող գործերը մարդիկ հումորի են վերածում: Ասֆալտապատումը կամ բնակիչների լեզվով ասած`«կարկատանը», որը որպես ավանդույթ իրականցվում է Էրեբունու վարչական շրջանի կողմից, այնքան էլ չի ուրախացնում մարդկանց: «Էս ընտրություններն էլ չլինեն` Սարի թաղը լրիվ կքանդվի»,-ասում են նրանք: «Ի՜նչ մեծ գործ են անում, սկի կես տարվա գարանտիա էլ չկա, մի հատ սելավ էղնի` վսյո, էլի նույն փոսերը...»:
Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ
Հ.Գ. Բայց մի բանի վրա եմ զարմանում. մենք, ամեն դեպքում, անշնորհակալ ազգ ենք: Ի՞նչ ենք պահանջում մի պետությունից, որի հնարավորությունը թույլ է տալիս միայն ծաղիկ ցանել և ասֆալտ փռել, թեկուզև անորակ: Նախորդ ընտրությունների քարոզարշավի ժամանակ Բեգլարյանը սարիթաղցիներին խոստացավ իրեն ընտրելու դեպքում ողջ թաղը «ծերից-ծեր» լուսավորել` լուսավորեց, (թեև հատուկենտ, բայց դրանից էլ ենք գոհ), տարին մեկ` տարբեր ընտրությունների առիթով թաղը ասֆալտապատվո՞ւմ է` ասֆալտապատվում է. թեկուզև կարկատաններով...
Էլ ի՞նչ ենք ուզում...